Ambrosia

Ambrosia werd in de Griekse mythologie beschouwt als het voedsel van de Goden. Het consumeren van dit godenvoedsel maakte de Olympiërs onsterfelijk. Het werd naar de Goden op de berg Olympus gebracht door duiven, zodat het vervolgens geserveerd kon worden tijdens hun royale festiviteiten.

Ambrosia werd enkel geconsumeerd door de goden en werd eeuwenlang weggehouden van de mens. Op een dag begaf de almachtige Zeus zich naar een vallei in Kreta waar hij even tot rust wou komen. Uiteraard was hij vermomd als zijn sterfelijke gedaante zodat hij in alle vrede kon genieten van de zonnige dag. In het meest zuidelijke deel van de vallei koos hij een stevige olijfboom uit om een dutje onder te doen. De zon scheen intens. Plots werd hij wakker door een hemels gezang. Hij schoot recht en keek in het rond in de hoop er achter te komen waar het geluid vandaan kwam. Hij spitste zijn oren en hoorde dat de – voor hem onbekende melodieën – kwamen van achter een laurier. De oppergod ging uit nieuwsgierigheid meteen kijken wie verantwoordelijk was voor deze prachtige klanken en met zijn linkerhand duwde hij de laurier op zij. Hij kon zijn ogen niet geloven. Daar stond Omorfi, de mooiste vrouw van Griekenland. Zeus werd op slag verliefd en wist ook meteen haar hart te veroveren. Ze waren gelukkig samen, maar beseften dat dit helaas niet voor eeuwig kon duren. Zeus had een plan en besloot om bij hun volgend weerzien het goddelijke Ambrosia mee te smokkelen zodat ook Omorfi kon genieten van een eeuwig leven. Zeus was zo verliefd dat hij blind was voor wat er zich rond hem afspeelde. Hera – de vrouw van de oppergod – had namelijk alles zien gebeuren sinds dag één en stikte van jaloezie. Ze was op de hoogte van de plannen van haar overspelige man en besloot om samen met Amphitrite een extract toe te voegen aan de ambrosia die Zeus zou meenemen voor zijn nieuwe geliefde.

Door Hera’s plan verloor de Ambrosia haar effect op aarde en had het enkel nog invloed op het haar van wie het consumeerde. Volgens de legende stierf Omorfi jaren later alsnog door ouderdom. Maar haar haren bleven onaangetast en stralen tot op deze dag nog steeds.